Ja dat doet pijn, gelukkig maar een beetje in mijn geval. Naast afscheid nemen, is het vooral vol verwachting uitkijken naar dit nieuwe jaar. Naar nieuwe projecten en uitdagingen en een blij weerzien met mijn collega's.
Hoe voelt het einde van jouw verlof? Krijg je een knoop in je maag en slaap je slecht als je eerste werkdag er weer aankomt? Zou je willen dat die vakantie eeuwig blijft duren?
Gemakkelijk gezegd, hoor ik je al denken. Denk even met me mee. Zou jouw leven niet veel fijner zijn als je iets zou doen dat je echt graag doet? Zou het niet leuk zijn om iets te doen wat je echt goed kan? Zou het niet tof zijn om je dromen na te jagen? Zou de wereld niet meteen een beetje mooier zijn als meer mensen hun dromen realiseren en talenten benutten?
We blijven vaak hangen in onze gouden kooi. We zijn bang om het vertrouwde te verlaten (ook al zijn we er niet graag). We verliezen geleidelijk onze glans in die kooi. We weten niet meer hoe we moeten vliegen en de wereld kunnen verkennen. We ergeren ons aan de muren rondom ons en we vergeten wat we kunnen. We worden grijs en we leven van vakantie naar vakantie. We zetten ons leven op een laag pitje en wachten tot de deuren opengezet worden.
Sla je vleugels uit en vlieg! Er is altijd wel een plaats om weer te landen.
Durf je comfortzone te verlaten, want daar begint het echte leven. Hier een filmpje ter inspiratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten