26 augustus 2014

adding value @ work

Het is ook op Thomas More niet altijd rozengeur en maneschijn. Frustraties en problemen vragen om een oplossing en de wereldverbeteraar in mij probeert het om te zetten in iets positiefs, een charter deze keer.  

De mosterd haalde ik in een opleiding Aandachts- en Actiemanagement. Hoewel ik vorige week overliep van goesting om aan het werk te gaan, realiseerde ik me vrijdag dat ik nog niet bijster veel gerealiseerd had in die eerste week. De to-do lijst werd alleen maar langer en ik kwam niet aan de dingen toe die ik echt wilde doen. En dan kreeg ik de vraag: 'wat deed je dan wel?' 

Stilte______ en dan aarzelend 'mailen', 'overleggen' en uiteraard zijn de 'hoe was je vakantie-praatjes?' ook ten dele verantwoordelijk (eerlijkheid voor alles). Stel u voor: 40 vrouwen op een open landschapsbureau, of erger nog: 40 vrouwelijke psychologen bij elkaar... Gezellig wel daar bij ons, op het vijfde. 

De frustratie van vandaag is de overvolle mailbox die ik moeilijk onder controle krijg. Mails beantwoorden lijkt wel eens op dweilen met de kraan open. Het verwerken van mijn mails berooft me van energie en de inkomende mails leiden me af van andere taken. 

De gemiddelde werknemer is 13 uur per week bezig met mails lezen en beantwoorden? A big fat waste of time, want daardoor komen we niet toe aan 'echt werken'. 

Ik wil meer tijd om aan de belangrijke projecten te werken en minder tijd (en energie) verliezen en daarom zou ik graag een e-mailcharter opzetten. Ik moet mijn collega's nog overtuigen, ik begin alvast met mijn volgers.

Het charter 'Less is more' met 5 simpele aandachtspunten: 


  • Stel jezelf steeds de vraag: is email de beste methode of zijn er betere alternatieven? (bellen, langslopen, wachten op het geplande overleg, ...)

  • Zet een duidelijk onderwerp in je mail, zodat de ontvanger meteen weet waarover het gaat.

  • Zorg voor een duidelijke opbouw van je mail. Kom snel tot de essentie en gebruik korte, kernachtige zinnen en opsommingen (geen brieven en geen discussies via mail). Maak duidelijk welke actie je verwacht van wie en tegen wanneer.

  • Ga zorgvuldig om met vergaderverzoeken. Geen mails, maar een uitnodiging met bijlage en de agenda in de uitnodiging.

  • Imponeren en informeren door CC's te gebruiken is uit den boze. Minimaliseer de CC's en zeker de BCC's. Als je denkt dat dat nodig is, is je werkplek misschien niet de juiste plaats voor jou


Ik ga de uitdaging aan, en ik voeg er nog aan toe dat ik vanaf vandaag mijn mailbox slechts 1 à 2 keer zal checken per dag. Weg met de afleiding, welkom aan 'de focus'. 

Een allerlaatste tip: plaats dit bij je handtekening onderaan je mail... Ik hoop dat je zo ook anderen kan overtuigen om mee te doen (en daar worden wereldverbeteraars blij van). 


Did you know the average person spends 13 hours a week just reading and processing email? I’m trying to reduce my personal ‘mail-time’ and adding value @ my work. That’s why I would like to ask you gently to think twice before sending an e-mail.
 




20 augustus 2014

Over knagende ratten in je hoofd

2 dagen terug in het werkritme en hoewel de goesting in het nieuwe schooljaar er nog steeds is, is er ook al een probleem. Wakker worden om 5 uur met knagende ratten in je hoofd. Zo noemt Paul Loomans ze en het klonk voor mij heel herkenbaar. 

Die ratten die langzaam aan je knagen, die je probeert weg te duwen. Je negeert ze, maar op vervelende momenten komen ze bovendrijven, ontnemen ze je slaap en concentratie. Die dingen die al lang op je to-do list staan (een lijstje dat alleen bestaat in je hoofd), maar die je uitstelt en negeert om verschillende redenen. Omdat je niet weet hoe je eraan moet beginnen, omdat het een zware berg lijkt om te beklimmen, omdat je het niet alleen wil doen, ... Heb je ze ook? 

Wel mijn ratten hebben 6 weken heerlijk geslapen. Ze zijn er al lang, maar ze kwamen even niet boven, omdat ik echt ontspannen was. Nu er weer spanning is; deadlines, nieuwe projecten (die naast opwinding ook wel wat onzekerheid met zich meebrengen) en een druk schema, vinden die ratten ook weer hun weg.

Het goede nieuws van vandaag: ik heb ze aangepakt, deze morgen in ons bed. En ik voel me al een heel stuk beter. Ik reken dus op een langere nacht morgen. 

Mijn recept om van de ratten af te geraken, of toch van hun geknaag? 
1. Een geweldig lief dat helpt om de ratten bespreekbaar te maken. Door ze alleen in je hoofd te laten en weg te duwen, worden ze groter en zoeken ze om 5 uur 's morgens hun weg naar je bewustzijn. Dus praat erover, dan knagen ze minder. 
2. Benoem de ratten en bekijk ze van dichterbij in plaats van ze weg te duwen. Geef ze wat aandacht. Kijk wat je tegenhoudt om ze aan te pakken en wat je nodig hebt. Wat moet ik met deze rat doen? Hoe en wanneer zou ik ze kunnen aanpakken? Door ernaar te kijken worden ze kleiner. Ze lijken niet meer onoverkomelijk. 
3. Pak ze rustig aan, op het moment dat past. Dat hoeft niet allemaal vandaag of morgen. 
4. Als je het nu nog niet kan aanpakken, als je er nog niet klaar voor bent, blijf er dan over praten. Duw ze niet weg of negeer ze niet. Zo worden ze alleen groter EN GROTER EN GROTER ... 

(Inspiratie boek: Paul Loomans - Tijdsurfen)


17 augustus 2014

Een beetje glans na de vakantie

De zon heeft het opgegeven, de zomer is uit het land en mijn vakantie is voorbij. Afscheid nemen doet altijd een beetje pijn. Gedaan met uitslapen, rondhangen, terrasjes en zomerse kleedjes.

Ja dat doet pijn, gelukkig maar een beetje in mijn geval.  Naast afscheid nemen, is het vooral vol verwachting uitkijken naar dit nieuwe jaar. Naar nieuwe projecten en uitdagingen en een blij weerzien met mijn collega's.

Hoe voelt het einde van jouw verlof? Krijg je een knoop in je maag en slaap je slecht als je eerste werkdag er weer aankomt? Zou je willen dat die vakantie eeuwig blijft duren?

Dan heb ik één advies voor jou: 'stop ermee en ga doen wat je graag doet!' We werken ongeveer 2000 uur per jaar en we zien onze collega's meer dan onze partner. Dat is tijd die je moet besteden aan dingen die je graag doet.

Gemakkelijk gezegd, hoor ik je al denken. Denk even met me mee. Zou jouw leven niet veel fijner zijn als je iets zou doen dat je echt graag doet? Zou het niet leuk zijn om iets te doen wat je echt goed kan? Zou het niet tof zijn om je dromen na te jagen? Zou de wereld niet meteen een beetje mooier zijn als meer mensen hun dromen realiseren en talenten benutten?

We blijven vaak hangen in onze gouden kooi. We zijn bang om het vertrouwde te verlaten (ook al zijn we er niet graag). We verliezen geleidelijk onze glans in die kooi. We weten niet meer hoe we moeten vliegen en de wereld kunnen verkennen. We ergeren ons aan de muren rondom ons en we vergeten wat we kunnen. We worden grijs en we leven van vakantie naar vakantie. We zetten ons leven op een laag pitje en wachten tot de deuren opengezet worden.

Sla je vleugels uit en vlieg! Er is altijd wel een plaats om weer te landen.
Durf je comfortzone te verlaten, want daar begint het echte leven. Hier een filmpje ter inspiratie.



8 augustus 2014

Money, money, money, Always sunny, In the rich man's world.


Vroeger, in mijn jonge jaren, wilde ik veel centen verdienen. Een carrière binnen een multinational of door het leven gaan als Senior Consultant, met de daarbij horende loonbrief, het maakte mij blij.  Of nee, ik dacht dat het me blij zou maken.  Ik droom(de) wel eens over veel geld en wat ik ermee zou doen. Geld maakt niet gelukkig zeiden ze, maar ik dacht dat het toch heel wat zou helpen.

Met de jaren komt het verstand. En ik besef dat ik de impact van geld op geluk steeds overschat heb. Geld maakt mij niet gelukkig. En ja hier komt het cliché van de week, de meest waardevolle dingen in het leven, zijn geen dingen. Familie, vrienden, tijd, een lach, plezier, liefde, een kus en een knuffel, seks, (vul zelf verder aan).

Geld doet vreemde dingen met mensen en gelukkig kan je niet alles kopen met geld. Hoe zou het zijn om nooit te moeten uitkijken naar die grotere aankoop? Om nooit te moeten sparen? Om steeds uit alles te kunnen kiezen? Om echt altijd aan je wensen toe te (kunnen) geven? Keuzestress…. Mij lijkt het als heel wat vreugde en vrijheid opgeven. Ik was vorige week erg blij met mijn dure aankoop van het jaar (ja ik ben ook tot de Mac wereld toegetreden, na lang sparen, hoeraaaa).

Wat maakte jou de afgelopen weken gelukkig? … Mijn antwoord: een boswandeling met zoon en lief (gratis),  Dot en Vie op bezoek (onze kleine helden) (gratis), knuffelen met zoonlief (gratis). Een boek lezen op mijn terras met een frisse gemberthee (gratis), een avond met een vriendin hangen in de zetel (gratis),  en de aankoop van mijn nieuwe laptop (= het plezier van de communiekant die eindelijk een grote fiets krijgt).  You can’t buy happiness denk ik.

Of toch? Uit onderzoek blijkt dat geld gelukkig kan maken, als je het kan uitgeven aan anderen. Dat weet ook Bill Gates.


Don’t get me wrong. Het niet kunnen vervullen van basisbehoeften omwille van geldgebrek, maakt zeker ongelukkig, maar teveel geld kan stinken.