Daar gaat hij ...

Daar gaat hij ... Het klinkt als de mannelijke versie van een Clouseau lied.  Ik voelde me ook zoals de ondertoon van dat liedje (daar gaat ze): een beetje nostalgisch, trots (ik dank de Heer voor dit mooie exemplaar) en ook een beetje bang.

Vandaag staat in het teken van loslaten en vertrouwen hebben. Het ontwikkelingsproces van je kind aan anderen toevertrouwen. Hopen dat de nieuwe juf hem goesting kan geven. Want goesting daar draait het allemaal om.  Het gaat niet over maaltafels of om schoonschrift, maar om goesting om te leren en te ontdekken. Hij ging deze morgen binnen met veel goesting en ik hoop dat de juf erin slaagt om die goesting te versterken. Als ze daarin slaagt, krijgt ze in juni de grootste doos mercikes die ik kan vinden. Al de rest (rekenenen, lezen, schrijven, turnen en geschiedenis) volgt wel.

Toen ik de schoolpoort achter me dichttrok realiseerde ik me de schoonheid en de impact van onze job. Hoewel mijn doelgroep wat ouder is, heb ik ook een fantastische job in het onderwijs. Het is een schone job, de schoonste job en verdorie we hebben zoveel macht. Wij, leraren, hebben zoveel macht. We kunnen dingen veranderen. We kunnen de wereld een beetje beter maken. We kunnen de blik van onze leerlingen verruimen. We kunnen ze  goesting geven. We kunnen inspireren.  

We hebben zoveel macht, we kunnen zoveel bijdragen EN we kunnen het ook helemaal verkloten. Net daarom is loslaten soms wat moeilijk. Wat als hij binnenkort niet meer naar school wil gaan? Wat als lezen een opgave wordt? Wat als leren saai wordt? Wat als het vooral moeten en niet meer mogen wordt? Wat dan? 

Op jobat vind je vandaag nog de vacature voor leerkracht terug. De eerste zin gaat als volgt: Als leerkracht draag je kennis en bekwaamheid over aan leerlingen. 
Ja natuurlijk moeten we ook kennis overdragen aan onze leerlingen, studenten. NATUURLIJK kunnen ze het plezier van boeken niet ontdekken als ze niet kunnen lezen. Maar verdorie (!) ze moeten vooral goesting krijgen om te verdwalen in die boeken. Goesting om nieuwe werelden te ontdekken, om te dromen van een beetje meer Mathilde in zichzelf, om te fantaseren over ronddolen in een chocoladefabriek (ja ik was een Roald Dahl fan). Als ze willen lezen, zullen ze leren lezen, want waar een wil is, is een weg. 

Ik zou met veel plezier die vacaturetekst herschrijven en van die eerste zin het volgende maken: Als leerkracht straal je goesting uit, deel je passie en begeleid je leerlingen... Want daar gaat het verdorie om (en nu stop ik met vloeken), daarmee maak je het verschil. Niet met de kennis die je hebt.

Ik wens aan alle leerlingen een juf of meester met goesting en aan alle ouders het vermogen om los te laten. 

PS: Vanavond kan hij zijn eerste woordje 'IK' lezen vertrouwde de directeur ons toe. Geweldig toch?